Tijdloos

December. Vreemd gevoel. Ik ben volledig 'ontregeld'. Geen gevoel meer van tijd en seizoenen. Voor mij lijkt het eeuwig grote vakantie. Zon, warmte, vrijheid, rust en genieten stemt in mijn brein overeen met onze zomermaanden juli en augustus. Ik betrap me erop dat ik meer dan eens een denkfout maak. Zo wou ik bijvoorbeeld een cadeau zoeken voor mama's verjaardag (jarig 31 augustus) en kan ik me moeilijk voorstellen dat er ergens een verwarming moet aanstaan of winterjassen moeten gedragen worden. Gelukkig dacht ik er op het nippertje wel aan dat 20 november een bijzondere dag was. Exact 32 jaar geleden kreeg ik een aandoenlijk mooie liefdesbrief van John. Als cadeau voor deze bijzondere verjaardag trokken we er een weekend op uit naar één van de mooiste plaatsen in Australië: de Bleu Mountains. Een immens groot onbeschrijflijk mooi natuurpark. Haar naam is te danken aan de vele eucalyptusbomen die 's morgens een blauwe schijn werpen over het landschap. Een weekend dat voor altijd op ons netvlies zal gebrand staan. Zelfs Zara (onze wandelaarster bij uitstek 😉) vond onze wandelingen best spannend! Verfrissende wtervallen, steile hellingen met trappen en ladders, fenomenale uitzichten en sprookjesachtige sunsets en sunrises. Om stil van te worden.

Verder nog 2 data die niet echt rijmden met mijn zomergevoel maar ontegensprekelijk op een vaste plaats in mijn innerlijk geroest zijn: de verjaardagen van mijn 2 achtergebleven kinderen. Winterkinderen. Voor 1 keer mijn zomerkinderen. Nu allebei twintigers. Jana en Jonathan, zoals beloofd, we vieren jullie verjaardag straks samen aan de beach!

Ook kerstmis, nieuwjaar, verjaardag Zara en John zullen niet gepaard gaan met koude, kaarsen en sneeuw. Het wordt een cocktail van zon, zwoelte, hoogzomer, bbq en vuurwerk met shortjes en topjes. Alles op zijn kop. Daar hou ik van.

Waar we hier helemaal aan ontsnappen is Sinterklaas. De goede heilige kindervriend raakt blijkbaar niet tot hier. Gelukkig voor Zara is er wel een verdienstelijke vervanger aanwezig. Nu al overal in winkelstraten en stranden (ocharme de arme man met zijn winteroutfit en slee) te spotten: Santa Klaus. Of in onze termen, de kerstman. Op één van onze mooie wandelingen op Curl curl beach mocht Zara hem persoonlijk begroeten. Een surreëel beeld was het.

En zo doet de tijd zijn gangetje. Al 2 maanden van huis. Het voelt heerlijk aan. We leven ondertussen als echte Aussies en hebben hier al toffe vrienden. Ik in mijn tango entourage, John op zijn werk en Zara thuis bij haar broertje Adriaan. We praten Nederlands en Engels. Soms door elkaar. Zara leert onbewust veel. Ervaringsgericht heet dat zeker? Was dat niet dé manier van leren die ik altijd al krachtig vond? Aardrijkskunde, biologie, Nederlands, Frans, Engels, wiskunde, zedenleer, fysica, sport, muzische, ... alles komt aan bod vanuit het echte leven. En met 2 professoren aan tafel kan ik je verzekeren dat het niveau vaak niet mis is. Doe er ook nog maar flinke schep filosofie bovenop. 

Wat dat met een mens doet? Wonderlijk veel. De vrijheid en rust die ik ervaar, het afstand kunnen/mogen nemen van de dagdagelijkse 'sleur', het ondergedompeld worden in een interculturele verdraagzame omgeving doet een mens nadenken en relativeren. Ik besef meer dan ooit hoe gelukkig en 'rijk' ik ben. Nog meer dan vroeger zie ik het belang in van geen stress te moeten hebben en de impact hiervan op lichaam en geest. 

Aftellen nu naar 22 december. Om 7u10 landen dan in Sydney AirPort 3 gelukzakken die hier zonder twijfel een onvergetelijke kerstvakantie zullen doorbrengen. Jana, Jonathan en Lara, we wait for you! 

Met de schreeuwende kaketoes op de achtergrond en 3 cirkelende roofvogels boven mijn hoofd, groet ik jullie en zend ik ieder ongelooflijk veel warmte toe.

Izabel en Zara

Beeldtaal

Woorden schieten soms te kort om weer te geven wat we ervaren. Hier enkele beelden die spreken.
Geniet met ons na!

Walvissen gespot in Glovelly beach

skypen met vriendinnen

bleu bottle kwallen trotseren 

Durf overwinnen Mona Vale beach

5u- sunrise Cogee beach

Vleermuizen bij volle maan

open air tango

Herfstvakantie?

Vandaag een bewolkte dag. Vrij kil. Amper 20°. Lijkt wel herfstvakantie. Ik leef dus mee met jullie daar. Een ideale dag om te bloggen. John had blijkbaar hetzelfde idee. Zopas zijn blog gedeeld. Wie dus meer geïnteresseerd is in John zijn bezigheden, bekijkt maar onze facebookpagina: Kung fu en de kunst van het meten. Toch wel een beetje trots.

Herfst ook in onze gedachten. Zij gaan deze dagen heel bijzonder naar het thuisfront. We leven sterk mee met Tomas en zijn schoonfamilie. De bol draait maar verder rond en neemt niet even de tijd om stil te staan bij het verlies van Sabine haar papa. Wij wel, we waren er op voorbereid maar toch komt het sterk aan, zeker wanneer je zo ver weg bent. Dikke knuffel nogmaals. Ons herfstboeket is onderweg.

Verder stellen wij het hier opperbest. Een maand in Sydney en omstreken geeft je al ietwat een vertrouwd gevoel. De plek waar onze camper staat, voelt al aan als een thuis. We kennen de buurt, de weg van en naar de trein, de verschillende stations, de ferry, onze winkelbuurt, het natuurreservaat waar we wandelen en lopen, enz.

Ook de Aussies en hun gewoonten komen al vertrouwd over. Ik noem er enkele.
- Op vrijdagnamiddag stopt de echte Aussie rond 15u met werken en begeeft zich naar de pub. Daar wordt het weekend ingezet met een biertje, wijntje of koffie. Een heel aangenaam en sociaal ontspannen gebeuren.
- "Hello, how are you today?" aan de kassa, "Have a nice day!" bij het buitengaan, "Hi", bij het kruisen van iemand op het voetpad, ... allemaal vriendelijke woorden die het leven minder zuur maken.
- Alcohol is niet te koop in gewone winkels of warenhuizen. Je kan het enkel aanschaffen in de zogenaamde bottleshops. Voor minderjarigen onmogelijk dus om alcohol te kopen.
- In restaurants staat er vaak vermeld: byo, wat betekent 'bring your own' drank. Je hoeft dus niet de wijn van daar te bestellen maar je kan je eigen fles meebrengen. Wat je niet opeet of -drinkt, krijg je terug mee naar huis. Geen verspilling van eten of drinken dus.
- Op openbare plaatsen zoals parken of aan zee is er vaal alcohol-, flessen- en rookverbod. Je ziet hier heel weinig mensen met sigaret of ander genotsmiddel. En toch zijn ze gelukkig! ;)
- De school is elke dag rond 15u uit. Er is wel les op woensdagnamiddag. Ik kan nog steeds niet wennen aan die gekke uniformen die ze hier dragen. Van peuterklas tot middelbaar kan je iedereen meteen herkennen: deftig plooirokje met blousse, kousen, hoed en veterschoenen voor de meisjes. Short met hemd en das voor de jongens. In de gekste kleuren en stijlen. Echt Brits en Amerikaans. Da's nog een idee voor onze Leefschool!

Ja, Zara en ik overschouwen dit alles tijdens onze tripjes. We beleefden alweer een mooie tijd. Nu de lente hier volop zijn intrede doet, worden er allerhande festiviteiten en tentoonstellingen georganiseerd. Wij pluizen dit allemaal uit en pikken mee wat de moeite lijkt. Zo genoten we bijvoorbeeld van een prachtig sculpturen festival in Bondi beach. Immense beelden en kunstwerken stonden opgesteld op de idyllische kustlijn. Zalig om daarlangs te wandelen. Het leuke is ook dat wij dit alles tijdens de week kunnen doen en aldus de grote drukte van de weekendbezoekers kunnen mijden.
We bezochten ook The Rocks: de plaats waar nu de Harbourbridge staat was vroeger een arbeiders- en woonwijk. Er werd een felle strijd gevoerd om de plaats authentiek te houden. Uiteindelijk werd het een compromis. Gedeeltelijk tref je er nog de huisjes van weleer aan maar evengoed grotere buildings en kantoren. Tijdens het weekend gaat er een gezellige kunst- en foodmarkt door waar je uren kan rondkuieren. Check!

In het weekend nemen we onze papa mee op uitstap. Dan is het verwentijd. Waar we tijdens de week onszelf trakteren op ijs, muffin, milkshake, mango- of ananassmoothie, koffietje, ..., doen we er in het weekend nog een schep bij: uitgebreid ontbijt, uit eten gaan, of een verre uitstap doen met alles erop en eraan. Heerlijk samenzijn en genieten van natuur en cultuur!

En lukt het een beetje in die kleine campervan? Wel, het is leven met de uitspraak van ons bomma. "Une place pour chaque chose, chaque chose à sa place!"Zij had er een hekel aan dat wij als kind onze spullen overal zomaar lieten rondslingeren. Ik was er altijd van versteld hoe snel ze alles steeds terugvond en voor elk voorwerp een speciaal plaatsje had. Wel beste bomma, ik heb er een liedje van gemaakt. Aangezien het de enige manier is om met 3 op 4 vierkante meter te leven, heb ik alles een vaste plaats gegeven. En jouw spreuk werd ons lijflied!

1/6 is voorbij. Laat die andere 5 maar komen! Have a good time!

geaklimatiseerd!

Twee weken weg. Normale mensen keren nu zo ongeveer naar huis terug van vakantie. Voor ons is het 1/12  van ons avontuur. Alles loopt naar wens. John goed bezig in zijn labo in Macquarie University en wij volop op verkenning. Ik denk dat ik nooit meer zal kunnen wennen aan een klok. Wij leven echt op ons buikgevoel: opstaan als we wakker zijn, eten als we honger hebben, slapen als we moe zijn, musea als we kunstig zijn, natuur als we avontuurlijk zijn, enz.

We vullen onze dagen naar believen. Zo genoten we op een dag van een festival  'Homeground' aan het operahouse. Daar brachten toen verschillende aboriginal stammen een performance (dans+muziek) om eer te betuigen aan hun grond. De plaats waar nu het operahouse staat, behoorde immers oorspronkelijk aan hen toe. Dit was onze eerste ontmoeting met het oorspronkelijke volk van Australië. Goed voor een les geschiedenis voor Zara.

Nog een ander dagje hadden we meer zin in natuur. Niet ver van ons huisje (dat we ondertussen inruilden voor een camper) troffen we tot onze grote verbazing een prachtig bos. Alweer een heel avontuur. Exotische bomen en vogels, reuzegrote varens, ... en als climax het spotten van een possum en enkele leguaanachtigen.

Donderdag was het een koudere licht bewolkte dag. Slechts 18°. We besloten er een museumdag van te maken. Het MCA (Museum for Contempory Art) bezit een mooie collectie aan hedendaagse kunst. Zara en ik bezochten er o.a. een installatie met sound-art en spectaculaire 3D-projecties via zo'n futuristische bril. Hoogtepunt voor een 10-jarige!

De temperaturen  variëren hier enorm van dag tot dag. Gemiddeld is het hier zo een 20 à 25 graden overdag. Meestal volop zonnig, soms wat lichte bewolking en een vrij stevig windje. We maakten
ook al pieken mee van boven de 30°. Gelukkig is er steeds water nabij. Is het geen zwembad dan is het een pool of de zee. 's Nachts koelt het stevig af. Onze slaapzakken en extra dekens zijn meer dan welkom.

Gisteren (zaterdag) was het tijd voor een gezinsuitstap, daarmee bedoel ik dus een uitstap mét onze papa erbij. Deed wel deugd om zoals in de tango eens te mogen volgen en zelf geen leidende initiatiefnemende rol te moeten spelen. John had meteen de schot in de roos. Hij leidde ons naar een idyllisch baaike te midden van een natuurreservaat. Amper 40 min. rijden. Ik denk dat ieder van jullie nu even stik jaloers mag wezen. Zegt u de reclame van bounty nog iets? Roep deze sfeer op en je komt dicht in de buurt van waar wij na een dik half uur stappen in een prachtomgeving mochten vertoeven. Het paradijs op aarde: zon, azurblauwe zee, rust en schoonheid. Geen ijsjessalons en koffiebars, geen drukdoende toeristen. Enkel wij met onze overheerlijke picknick (ananas, brood, hummusslaatje, wijntje) en een handvol natuurliefhebbers. En niet te vergeten onze vrienden de leguanen. kaketoes en..... onze eerste ontmoeting met een heuse slang! Brrrrrr......Hasse, ik volg jouw tip: stilstaan en bevriezen tot hij wegkruipt!

homegroundfestival aan operahouse

boswandeling

M.C.A

Mona Vale Beach