Tijdloos

December. Vreemd gevoel. Ik ben volledig 'ontregeld'. Geen gevoel meer van tijd en seizoenen. Voor mij lijkt het eeuwig grote vakantie. Zon, warmte, vrijheid, rust en genieten stemt in mijn brein overeen met onze zomermaanden juli en augustus. Ik betrap me erop dat ik meer dan eens een denkfout maak. Zo wou ik bijvoorbeeld een cadeau zoeken voor mama's verjaardag (jarig 31 augustus) en kan ik me moeilijk voorstellen dat er ergens een verwarming moet aanstaan of winterjassen moeten gedragen worden. Gelukkig dacht ik er op het nippertje wel aan dat 20 november een bijzondere dag was. Exact 32 jaar geleden kreeg ik een aandoenlijk mooie liefdesbrief van John. Als cadeau voor deze bijzondere verjaardag trokken we er een weekend op uit naar één van de mooiste plaatsen in Australië: de Bleu Mountains. Een immens groot onbeschrijflijk mooi natuurpark. Haar naam is te danken aan de vele eucalyptusbomen die 's morgens een blauwe schijn werpen over het landschap. Een weekend dat voor altijd op ons netvlies zal gebrand staan. Zelfs Zara (onze wandelaarster bij uitstek 😉) vond onze wandelingen best spannend! Verfrissende wtervallen, steile hellingen met trappen en ladders, fenomenale uitzichten en sprookjesachtige sunsets en sunrises. Om stil van te worden.

Verder nog 2 data die niet echt rijmden met mijn zomergevoel maar ontegensprekelijk op een vaste plaats in mijn innerlijk geroest zijn: de verjaardagen van mijn 2 achtergebleven kinderen. Winterkinderen. Voor 1 keer mijn zomerkinderen. Nu allebei twintigers. Jana en Jonathan, zoals beloofd, we vieren jullie verjaardag straks samen aan de beach!

Ook kerstmis, nieuwjaar, verjaardag Zara en John zullen niet gepaard gaan met koude, kaarsen en sneeuw. Het wordt een cocktail van zon, zwoelte, hoogzomer, bbq en vuurwerk met shortjes en topjes. Alles op zijn kop. Daar hou ik van.

Waar we hier helemaal aan ontsnappen is Sinterklaas. De goede heilige kindervriend raakt blijkbaar niet tot hier. Gelukkig voor Zara is er wel een verdienstelijke vervanger aanwezig. Nu al overal in winkelstraten en stranden (ocharme de arme man met zijn winteroutfit en slee) te spotten: Santa Klaus. Of in onze termen, de kerstman. Op één van onze mooie wandelingen op Curl curl beach mocht Zara hem persoonlijk begroeten. Een surreëel beeld was het.

En zo doet de tijd zijn gangetje. Al 2 maanden van huis. Het voelt heerlijk aan. We leven ondertussen als echte Aussies en hebben hier al toffe vrienden. Ik in mijn tango entourage, John op zijn werk en Zara thuis bij haar broertje Adriaan. We praten Nederlands en Engels. Soms door elkaar. Zara leert onbewust veel. Ervaringsgericht heet dat zeker? Was dat niet dé manier van leren die ik altijd al krachtig vond? Aardrijkskunde, biologie, Nederlands, Frans, Engels, wiskunde, zedenleer, fysica, sport, muzische, ... alles komt aan bod vanuit het echte leven. En met 2 professoren aan tafel kan ik je verzekeren dat het niveau vaak niet mis is. Doe er ook nog maar flinke schep filosofie bovenop. 

Wat dat met een mens doet? Wonderlijk veel. De vrijheid en rust die ik ervaar, het afstand kunnen/mogen nemen van de dagdagelijkse 'sleur', het ondergedompeld worden in een interculturele verdraagzame omgeving doet een mens nadenken en relativeren. Ik besef meer dan ooit hoe gelukkig en 'rijk' ik ben. Nog meer dan vroeger zie ik het belang in van geen stress te moeten hebben en de impact hiervan op lichaam en geest. 

Aftellen nu naar 22 december. Om 7u10 landen dan in Sydney AirPort 3 gelukzakken die hier zonder twijfel een onvergetelijke kerstvakantie zullen doorbrengen. Jana, Jonathan en Lara, we wait for you! 

Met de schreeuwende kaketoes op de achtergrond en 3 cirkelende roofvogels boven mijn hoofd, groet ik jullie en zend ik ieder ongelooflijk veel warmte toe.

Izabel en Zara