De laatste dagen

22 maart. Nog 6 keer slapen en wij vliegen naar Zaventem. Mijn gedachten dwalen af naar een jaar geleden, naar de vreselijke aanslag die daar toen plaatsvond. Het lijkt alsof geweld en terreur het laatste half jaar onbestaande waren. Wij vertoefden in onze eigen vredevolle wereld vol natuurpracht en rust. 

Jammer dat het voorbij is? Ja en nee. Wellicht omdat we ons instellen op huiswaarts keren, verlangen we daar ook sterk naar. Was onze reis nog langer gepland, dan zouden we zeker verder genoten hebben. Maar toch, zeker voor Zara is het hoog tijd om terug te keren naar hààr wereld. Wat ze op ons avontuur beleefde, neemt niemand haar ooit af. De vele indrukken en bijzondere ervaringen zullen haar wereldbeeld vast en zeker verruimd hebben. Benieuwd hoe ze dit allemaal zal verwerken de komende tijd.

Ook op mij heeft deze lange reis een impact gehad. Ik ben ervan overtuigd dat reizen je rijker maakt. Je stelt je vragen die je je thuis niet stelt, ja zelfs over jezelf. Ook dat is een zekere vorm van groeien. Reizen is ook loslaten: je ontmoet mensen en dingen die je begroet om er dan weer afscheid van te nemen. Maar onwillekeurig zal daarvan wel een restje blijven plakken, op je netvlies of ergens vanbinnen in je hart. 

Verder leer je naast al het mooie ook omgaan met de keerzijde van de medaille. Het lijken details maar toch. Het weer is niet altijd wat je verlangt (te winderig, te heet, te koud, te nat, ...), de plaats waar je campeert is iets te dicht bij een baan (hé John?), de wijn of de choco is op en er is geen winkel dichtbij, geen Wi-fi net als je vriendinnen vakantie of weekend hebben, de muggenbeten jeuken, de bloedzuigers doen je huiveren, de wandeling duurt te lang (hé Zara?), de verveling slaat toe want je kan letterlijk niet uit de voeten. Dit laatste heb ik lijflijk ondervonden. Door een onverklaarbare reden heb ik een 3-tal weken moeizaam kunnen stappen. Ik bleek een knieblessure te hebben gepaard gaande met veel pijn. Gelukkig gebeurde dit de laatste etappe van onze reis  en ben ik ondertussen min of meer hersteld. Maar nogmaals, het zijn details. Het mooie is dat je voor alles terugvalt op elkaar. Hierdoor is de verbondenheid tussen ons drieën immens. John en ik, John en Zara, Zara en ik, en dan natuurlijk wij in trio. Je deelt lief en leed, tranen van geluk en verdriet. Babbeltjes, knuffeltjes, spelletjes, stiltes, gevechtjes, kriebeltjes, plagerijtjes en die vele momenten van verwondering die onbeschrijflijk zijn. "Besef je wel waar we ons nu bevinden!" zal ongetwijfeld dé uitspraak van de reis geworden zijn. En of we het beseffen! Het gemis zal later volgen. Als we weer thuis zijn en in onze routine leven. 

Eerst genieten van thuiskomen. Familie en vrienden die we zo lang gemist hebben terug zien, ons bed, onze tuin, onze poes en kippen, onze school. Oost west thuis best. Zou dat geen gouden waarheid zijn?

 

Reizen door Australië is ....

... op blote voeten lopen
... altijd weet verwonderd zijn
... niet weten waar je 's avonds gaat slapen
... denken dat er geen mooier plekje bestaat dan waar je bent
... nog méér verbonden raken met elkaar
... af en toe eens heimwee hebben
... zuinig omgaan met water
... buiten leven
... springen over woeste golven
... blij zijn als de lakens vers gewassen zijn
... je laten gaan als je in een grote supermarkt bent
... chips eten onderweg
... taalspelletjes spelen al rijdend
... de slappe lach hebben
... met 2 onder de douche staan
... de sterrenhemel bewonderen zonder lichtpollutie
... dammen voor het slapengaan
... met kangoeroes neuzeneuze doen
... wakker worden en even niet meer weten waar je bent
... Frans en Engels door elkaar praten
... je trouwste vrienden hard missen
... een wandeling van 2 uur plannen en 5 uur onderweg zijn
... je zo klein voelen op de top van een berg
... blij zijn als er WiFi is .
... blij zijn als er geen WiFi is
... eens zot doen op restaurant
... zwarte voeten hebben
... bijna zonder nafte zitten
... je studerende kinderen missen
... blij zijn met een mailtje van je vrienden .
... niks weten van wat er in de rest van de wereld gaande is
... stiekem ergens douchen onderweg als je vrij kampeert
... schoolwerk doen aan zee ... niet weten welke dag het is
... verlangen naar je ruime huis
... elkaar onverwachts kietelen
... de wekker zetten vóór zonsopgang
... kampvuur maken na zonsondergang
... soms vermoeiend
... zand tussen de lakens voelen
... nieuwe vrienden maken
... vrij zijn
... picknicken op hemelse plekjes
... geklitte lange haren ontwarren
... moppen improviseren onderweg
... dolfijnen spotten
... onverwachts pelikanen, flying foxes en roofvogels zien overvliegen
... aangereden kangoeroes langs de kant van de weg zien liggen
... nieuwe vriendinnetjes maken
... snorkelen in azuurblauw helder water
... elke dag aperitieven
... zout op je huid verdragen ... zorg dragen voor elkaar
 ... lezen zoveel je maar wil
... nieuwe planten en dieren ontdekken
... beseffen dat je gelukkig bent